- išvažiavinėti
- išvažiavinė́ti žr. išvažinėti: 1. Kitus metus palikom [namus] išvažiavinė́dami Str. Ir prie manę išvažiavinė́jo sūnūs Ad. 2. Švnč In pavasarį, prieš Velykas, kap išvažiavinė́jau, atejau ir priėmiau Str. \ važiavinėti; atvažiavinėti; išvažiavinėti; parvažiavinėti
Dictionary of the Lithuanian Language.